9 ¹ Nie ciesz się, Izraelu, nie krzycz z radości jak inne narody, bo opuściłeś Boga swego uprawiając nierząd, umiłowałeś zapłatę nieczystą* na wszystkich klepiskach zbożowych. ² Klepiska, tłocznie nie dadzą żywności, moszczu zabraknie. ³ Nie będą oni mieszkać dłużej w ziemi Pańskiej, Efraim musi wracać do Egiptu - w Asyrii będą jedli pokarmy nieczyste. ⁴ Nie będą wina wylewać na ofiarę dla Pana ani też krwawych ofiar Jemu składać; chleb ich się stanie tak jak chleb żałoby, kto go spożyje - już nieczysty będzie; bo chleb ich będzie tylko dla nich - do domu Pańskiego nie wejdzie. ⁵ Cóż uczynicie w dzień święta, w uroczysty dzień Pański? ⁶ Tak, oni muszą wędrować do Asyrii*; Egipt* ich zbierze, a Memfis* pogrzebie, oset pokryje skarby ich ze srebra, a ich namioty porosną cierniami. ⁷ Oto nadchodzą dni kary, zbliża się dzień odpłaty; Izrael woła: "Głupcem jest prorok, a mąż natchniony szaleje". Tak jest z powodu wielkiej winy twojej i ogromu twojej wrogości*. ⁸ * Efraim czatuje obok namiotu* proroka, na wszystkich jego drogach zastawiono sidła, nawet i w domu swego Boga jest prześladowany. ⁹ Wykopali mu dół głęboki, jak wtedy w Gibea, lecz [Pan] pamięta ich nieprawości i karać będzie ich grzechy. ¹⁰ Jak winne grona na pustyni, tak Izraela znalazłem; jak na pierwszy owoc figowego drzewa na waszych przodków patrzyłem: lecz przyszli do Baal-Peor i oddali się hańbie*, i stali się wstrętni jak to, co kochali. ¹¹ Jak ptak uleci chwała Efraima: nie będzie urodzin, ciąży ni poczęcia, ¹² a choćby nawet wychowali synów, będą ich pozbawieni, nim jeszcze dorosną: biada im samym, kiedy się od nich oddalę. ¹³ Efraim - jak widzę - czyni zwierzyną dziką swoje dzieci*, Efraim musi swoich synów wydać zabójcy. ¹⁴ "Daj im, o Panie, co tylko dać zechcesz - łono, które roni, i piersi wyschnięte!" ¹⁵ Cała ich złość dokonała się w Gilgal*, tam też zacząłem ich nawiedzać z powodu czynów nieprawych. Wyrzucę ich z mego domu, nie będę ich więcej miłował. Wszyscy ich książęta są buntownikami. ¹⁶ Efraim powalony na ziemię, wyschły jego korzenie - nie przynoszą już więcej owocu; a nawet gdy porodzą, Ja sprawię, że umrze drogi owoc ich łona». ¹⁷ Mój Bóg ich odrzuci, gdyż Go nie słuchali: błąkać się będą między narodami.